هدیه رفتن به میزبان شما چیست؟

معمولاً فقط یک بطری شراب. اما این روزها اگر خیلی احساس آمادگی کنم ، یک کیک نان درست می کنم. من هر روز یک کیک چای یا یک کیک نان درست می کنم. من عاشق این نیستم که وقت زیادی را برای پخت و پز صرف کنم ، و کیک های قرص نان معمولاً فقط بهم ریخته و هم می زنند. آنها بسیار خوشمزه تر از آن هستند که باید به آنها داده شود که چقدر باید برای آنها تلاش کنید. من به تازگی دستورهای زیادی برای تهیه کیک نان خوشمزه تهیه کرده ام که به نوعی در جیب عقب من است. من یک کیک ماست Earl Grey دارم که خیلی خوب است. در کتاب من فقط دو دستور العمل برای کیک های قرصی منتشر کردم – یکی برای کره قهوه ای و نان موز لبنه ، و دیگری برای کیک گریپ فروت و روغن زیتون ، و هر دو به نظر می رسد خیره کننده است اما اجرای آنها بسیار آسان است...

“آیا می خواهید Elmo را تماشا کنید؟” من امیدوارم که مردم خوب در این مورد از پسر دو ساله ام سال کنند خیابان کنجد به من لحظه ای صبر خواهم داد.

“نه!”

“دورا چطور؟” من التماس می کنم

“جواب منفی!” او پاسخ می دهد.

کم گزینه و ناامید از نوعی سرگرمی برای او که من را ملزم نمی کند مسئولیت های شغلی خود را کنار بگذارم ، مهلت های اعلام شده را نادیده بگیرم یا 100٪ از وقتم را با او روی زمین بگذرانم ، وحشت می کنم. آن وقت است که گریه می کند: “انا! آنا! ” و به برنامه HBO Max در صفحه تلویزیون اشاره می کند...

پخت و پز قرنطینه مارس گذشته همه را به عنوان یک تأثیرگذار در غذا تبدیل کرد. کمتر از یک هفته از قفل شدن می گذرد ، دوستان از ارسال لباس های خود در اینستاگرام و ارسال پست صبحانه پخته شده در منزل خود متمرکز می شوند. و ناهار و شام افراد مشهور به طور مستقیم آزمایشات فوکاسیا را انجام می دهند. هر روز دیگر یک روند غذایی جدید سر ویروسی خود را پرورش می دهد ، بعضی از آنها بسیار ترسناک تر از دیگران است. “شروع به پختن” کلیشه نهایی قرنطینه شد. حتی برای اندکی تمایل به تمایل ، آشپزی – و بیشتر از آن مستند – به یک وسواس کامل تبدیل شد. برخی ممکن است بگویند که هرچه زمان بیشتر می شود این کار بدون هیچ گونه مزاحمی انجام می شود...